Reisverslagen

Reisverslagen


Vrijdag 22 juli 2016
Vanmorgen het laatste inpakken. Rustig aan beginnen. Bakje koffie. Astrid merkt op 'we kunnen ook wel naar Zweden'. 'Ik vind het prima'. Astrid reageert blij verrast. Ik haal de Michelin kaart van Zweden op. Van enkele jaren terug. Scandinavië hebben we al lang als reisbestemming in gedachten, maar met de kinderen gingen we altijd naar de zon. Nu met een camper is zijn we dan ook direct om. De kaarten van Frankrijk en Spanje gaan terug in de kast. Astrid heeft blogs met persoonlijke reisverhalen een hele route uitgestippeld. Via Langres, Cap d' Adge en Carcasonne naar de Midi-Pyrenees. Uitgewerkt op papier en digitaal. Gedeeld met de thuisblijvers. Nu niet meer van toepassing. De reacties op onze plotselinge switch zijn hilarisch. 'Ik dacht dat het een grap was' zegt Sjoukje. 'Maar pap, heb je dan ook de visspullen meegenomen?' 'Nee, de vishengels heb ik vorig jaar naar de vuilstort gebracht met het opruimen van de schuur' zeg ik tegen Mirthe. 

Elf uur rijden we bij Bunde de grens over. Vooraf de kaart bekeken. Navigatie gebruik ik het liefst niet. Die doet alleen het laatste stukje naar een eindbestemming. Via Oldenburg, Bremen, Hamburg naar Flensburg Denemarken in. Door naar Kopenhagen en met de brug naar Zweden. We hebben gewoon de kriebels in onze buik, omdat we dit nog nooit eerder gedaan hebben. Zo leuk vinden we dit.

We gaan voorbij Bremen naar mc Donalds. Vanavond hoeven we niet meer warm te eten. Het is half vier als we Voor Hamburg Stau hebben door wegwerkzaamheden. Langzaam gaat het zo rond Hamburg. We hebben helemaal geen haast, maar het neemt wel erg veel tijd. Voorbij Hamburg steeds weer Stau. Aangeduid op grote borden langs de weg. Over stukken van zeven tot tien kilometer steeds weer werkzaamheden. In de meivakantie hebben we dit over zo'n tweehonderd kilometer bij Stuttgart al vaker meegemaakt. Op het journaal via internet horen we dat vandaag en morgen één miljoen Nederlanders op vakantie gaan. Behalve onder Lyon ook bij München en Hamburg grote verkeersproblemen. Inderdaad. Het is bijna zeven uur. We willen toch de Deense grens voorbij voordat we stoppen. De laatste tientallen kilometers naar de grens kunnen we weer normaal rijden. Wat voelt dit fijn. Enorme afstanden leggen we af in no-time. Einde files. Een kilometer voor de grens staat het stil. Veel blauwe zwaailichten in de verte. Denemarken zal als weinig tolerant land wel streng zijn grens controleren op vluchtelingen. Er staat een roadblock met militairen. Op auto's staat Politi. Deze schrijfwijze hebben we nog nooit gezien, wat leuk. Een camper app luidt ons niet ver na de grens de snelweg af. Het laatste stukje wil Truus , onze navigatie, dat ik linksaf ga. 'Dit is alleen een zandpad, er is hier vast een andere weg'. We staan stil op de weg. Er is geen andere afslag. Truus wil dat we hier afslaan. Het pad gaat honderden meters door grasland met lage struiken. Mooie natuur overal waar we om ons heen kijken. Verderop een kleine boerderij. We zien er het wit van een camper. Stefan Cristiansen heeft negen negen plaatsen.

We mogen zelf een plekje kiezen. De begroeting is vriendelijk. Er is een meertje. De grasveldje is strak gemaaid. Rondom is een houtwal. Dit is een prachtplek. Een foto van de ondergaande zon is gauw gemaakt. In de schemering staan we uiteindelijk met vier campers. Het enige dat zich s'nachts nog laat horen is de natuur.

Zaterdag 23 juli

Eind van de ochtend over de E45 en E22 naar København. Mirthe zei gisteren 'jullie komen over deze brug' en liet me er een afbeelding van zien. Vorige week vertelde ze me 'papa, je moet The Bridge echt zien. Jij vindt deze serie ook mooi'. Vanaf the bridge een mooi uitzicht op Malmö. Zeilboten zo klein. Als zouden ze die tussen twee vingers op het water hebben gezet. We betalen het bruggeld contant. Slatan Ibrahimofiets zit in het loket. Zouden alle jongens er  zo uitzien? 'How long is your vehicle?' 'Five or five and a half meter'. 'But you don't now, you guess'. 'Yes, I now, it is less than six meters'. 'I think five eighty' he said. 'I confirm'. Ik ben hier blij mee. Onze belgische achterbuurman vanmorgen vertelde dat tarieven vanaf zes meter erg duur zijn. We hebben zelfs nog een fietsendrager achter onze één maal verlengde Sprinter. Dan komt de controle. Een mooie Volvo politiewagen. Een juffrouw vraagt naar onze paspoorten. Mijn paspoort is verlopen. 'I have my driving license, thats also ok?' 'That can you already give me'. 'Are you with more persons?' vraagt ze. 'No, only with two persons'. In de camper pak ik onze paspoorten en geef haar die. 'Your identification is out of date'. I have my driving license, it's also a good identification' zeg ik haar. In een split second merk ik dat ze niet resoluut reageert. Ze vraagt nog of onze nationaliteit Nederlands is en dit bevestig ik haar. 'For now it's ok, but next time you need a new identification'. Ik bedank haar en we rijden opgetogen Zweden in. Mijn paspoort is in december 2015 verlopen.
We vragen Truus ons richting Växjö te laten koersen. In Höör tanken we diesel voor 11,98 SEK/L.  Dit delen we door tien. In Nederland betalen we nu € 1,09 per liter. We hadden er op gerekend een dubbeltje per liter meer te betalen. De dieselprijs heb ik gistermorgen voor vertrek gegoogeld, als criteria voor Zweden. Denemarken is hetzelfde, maar Noorwegen is met omgerekend €1,40 erg duur. We verbruiken gemiddeld 1 liter op 10,7 kilometer. Na Höör rijden we alleen nog maar door bossen. Een beetje omhoog en omlaag. De typische walvisbloed rode houten Zweedse huizen maken het plaatje compleet. Na Hässleholm nemen we de afslag waarbij een camping bordje staat. Op stoppen we bij het wegrestaurant op diezelfde kruising. Dit doet ons aan een 24-uurs restaurants denken zoals we die in Whistler Canada in 1999 hebben gezien. Een terrein van verreden asfalt. Groot genoeg voor een aantal vrachtwagen combinaties. Astrid gaat naar het houten restaurant om eten te bestellen. Ik laat Beau uit en volg haar dan. Twee complete burger menu's. De broodjes waar tussen de hamburgers zitten zijn erg groot. Op de burgers bacon. Ze zijn nog groter dan de broodjes. Wat een enorme kleffe hap, heerlijk. De sla ertussen en de Pepsi om het weg te spoelen maken het compleet.
Voor we bij de camping gaan we kilometers over een weggetje. We gaan door een dorpje. De camping in Hästveda staat keurig aangegeven. Een laatste doodlopende weg duidt camping Lursjons en een meer aan. Een veld met allemaal witte caravan daken. Oei, best druk. Alleen maar Zweden. Het lijken voornamelijken groepen jongeren van tussen de twintig en dertig. Er staat een glimmende mint groene amerikaan met veel chroom en vleugels. Muziek, partijtenten, grote bbq installaties en veel gezelligheid. Luidruchtig is het niet en oudere stelletjes zijn er ook met hun caravan. Bij de receptie is een viskaart verkrijgbaar. Er is nog één plekje vrij. Naast ons een echtpaar met luide muziek zoals ik dat van radio Continu of Nederlands Peil ken. We maken het vergelijk met de tokkies, hoewel we die niet persoonlijk kennen. Is dit dan de doorsnee van de Zweedse samenleving? Vriendelijk zijn ze allemaal wel. We vinden het allemaal een heel vrolijke boel.




De eigenaar plakt de tekst fullbelagt/no vacancies op zijn bord bij de ingang. 
Onze buurtjes raden ons aan bij de ondergaande zon bij het meer te kijken. Die is prachtig, drukken ze ons op het hart. 



Het klopt. Zelfs zoals ik me voorstel in Eiland Zeekraai van Astrid Lindgren. We genieten van deze ervaring, maar besluiten wel morgen weer verder te reizen.

Zondag 24 juli
Dit keer reizen we helemaal met Truus. We willen niet ver en naar een camping die zo mooi is dat we er een paar dagen kunnen blijven. Niet op steenworp afstand van de snelweg, zodat elke jan doedel uit de stad niet de moeite waard is er ook te staan. Ons oog valt op een camping rond het Bolmen meer. Gevonden op de Michelin kaart 753 en met hele leuke recensies van internet. Ik heb een voorliefde voor kaarten en wil niet anders dan Michelin. Die zijn gedetailleerd en niet vervreemd van de lokale schrijfwijze.
Truus brengt ons gelukkig niet naar een grote straat. We gaan glooiend door bossen. Zien waarschuwingsborden voor overstekende Elanden. Bijna geen auto die we tegenkomen. Passeren mooie huizen en buurtschappen. Prachtige tuinen met strakke gazons en niks is er rechttoe rechtaan. Over 122 km enkel 35 km grote weg richting Stockholm. Dan over een smal weggetje. Op de Michelinkaart een wit weggetje. Een tegenligger kunnen we er alleen stapvoets passeren. Kilometers rijden we zo door. Dit mag van ons lang duren, zo door de natuur. Over een riviertje met een klein watervalletje en daarbij een kano oversteekplaats. Zien een paar mensen trekken met enkel rugzakken. Veel bochten en met op een enkele strategische plaats een jagersstoel om overstekend wild in de keuken te doen belanden. Ik stel me een kogelgaatje voor in de motorkap. Zo'n komische gebeurtenis zou in dit natuurschoon alleen voor een Hybride auto zijn weggelegd. Mits door een  milieufreak bestuurd en niet enkel als belastingvoordeel. Een tegenligger hebben we niet gehad.
De camping bij het buurtschap Bolmen steelt ons hart. Niet groot, ruim opgezette plaatsen op open grasland en onder de Berkenbomen. Wij kiezen een schaduwplek en kijken uit op het meer. Er is een strandje waarvandaan Canadese kano's volbepakt naar ergens in de natuur verdwijnen. Kinderen die staan te vissen op een steiger. Een rijtje ligplekken voor bootjes. Verschillende nationaliteiten in een mooie verhouding. Als ik iemand met een verrekijker naar de wolken zie turen, vraag ik of zij ze ziet vliegen. Een zeearend zegt ze. Prachtig. s'Middags eten we in een lokaaltje. Buiten zitjes en accordeon muziek. Wafel met slagroom en jam. Drie vrouwtjes met schorten zwaaien er de scepter.

Dinsdag 26 juli
Vandaag zal het regenen. Aan de oostkust is het weervooruitzicht goed. Anders dan in Bolmen. Eerder dan de afgelopen dagen rijden we om half tien via Lungby  en Växjö naar Västervik. Glooiende wegen met weinig bochten en verkeer. Veel honderdkilometer enkelbaans afgewisseld met stukken tweebaans van enkele kilometers om te kunnen inhalen. Na Växjö laat Truus ons afslaan richting Virserum. Ik ben wel toe aan een kleine stop voor een bak koffie. Picknick plaatsen aan een meertje hebben we al gezien en nu willen we er stoppen. De aanduiding waar we afslaan wordt iets heel anders. Op het weggetje  is Astrid niet overtuigd van het nut van de bestemming, maar ik wil tot het eind door. Weer een bord leidt ons een grindweg op door een kleine woongemeenschap. We gaan verder omhoog en komen op een open stuk grasland. En ja hoor, een skilift. Het eindpunt. We staan bovenop een skipiste. In het dal een dorpje aan een meertje. Een formidabel uitzicht. Geschikt voor een puzzel. Alles is verlaten. Geen groot ski oord. Meer een voor de Zweden zelf, maar er staat een heus podium. Mooi vinden we de houten berghut met in het midden een vuurplaats, een stapel hout in een hoek en een rookopening in de nok. Romdom tegen de wand grote banken waar nog kunstof matjes liggen om op te zitten. Internet leert ons dat Dackestupet drie piste heeft en wordt betaald vanuit een fonds bijeengebracht door sponsoren. Wij drinken er onze koffie en laten Beau uit.
Begin van de middag komen we tijdens een regenbui in Västervik aan. We zijn nog maar nauwelijks de stad in of we krijgen zo'n geweldige wolkbreuk voor de kiezen dat er nauwelijks nog zicht is. Het water blijft op straat staan. Zo gauw we kunnen gaan we de weg af en komen op een grote parkeerplaats bij een winkelcentrum. Op een deel staan veel campers. We gaan ertussen staan. Een halve meter naast ons raam zien we een stel aan tafel eten. Een waterval vanaf hun camper stoomt over hun raam. We steken als groet onze hand op en dekken ook onze tafel.
Doel is een camperplaats of camping vlak boven Västervik aan de fjorden van Gudingen. Ik had gedacht na enkele kilometers op het eind een mooie camping te vinden. Na meer dan 15 kilometer zijn we nog niet aan het eind. Voorbij een dorpje vinden we een camping. 'Do you have a reservation?' is de wedervraag van de receptionist als ik om een plaatsje vraag. Ze zijn vol.  We rijden terug naar het dorpje en voor de brug die deze uitloper scheidt van de vaste wal slaan we af naar een camping.  Hier kunnen we alleen met een soort campingkaart terecht die we kopen. Aan het water is nog een rij plaatsen vrij. Deze hebben geen elektriciteit. Ons uitzicht is prachtig. Groen blauw water in een smalle doorvaart naar de zee.  Het is alweer mooi weer. We kijken omlaag door het naaldhout. 



Boten varen voorbij. Poenige boten, maar ook kano's, een trapboot, zeilboten van een zeilschool, spitsgatters, authentieke houten vissersboten en een zwemmer. Bij de waterkant staan meerdere aanrechtjes om vis schoon te maken. Er wordt volop gevist. Een vangst hebben we niet gezien. Bij een ondergaande zon maken we veel foto's, zo mooi als een ansichtkaart. 




Een eekhoorntje gaat van tak naar tak. s' Morgens valt vanuit de camper mijn oog op een bewegend takje. Het waait niet. Een vinkje is het niet. Ik richt mij iets op en zie behoedzaam een adder glijden. Pikzwart. Ik pak de iPad voor een foto en zeg tegen Astrid goed mee te kijken wat ik fotografeer. De slang is er niet meer. Een visser laat zich weer zien en een eerste bootje vaart weer naar zee.

Woensdag 27 juli
Het doel is in de buurt van Stockholm een plek te vinden. Als uitvalsbasis om de stad te bezoeken. De grote doorgaande weg naar Norrköping is over het Gota Kanal. Een weg met stoplichten en een brug. Voor het eerst weer wat verkeersdrukte. Het stelt niks voor. Dan vierbaansweg. We willen vlak voor Nyköping naar een camping op het schiereiland van Oxelösund. We beelden ons in dat we daar de ferry naar Gdansk en andere grote schepen kunnen zien varen. Die afslag is door wegwerkzaamheden afgesloten. Door de stad gaan we richting de kust en vinden daar een camping. Strandstuvikens.




Een rustige camping aan het water. We staan achter een kiosk vlak aan het strand. Net als gister biedt het  servicegebouw weer van alles wat we nog nooit eerder hebben meegemaakt. Naast toiletvoorziening met eigen spoelbakje een douchegedeelte. Alles met heet water. Een afwasgedeelte waar alles roestvrij staal is en ook brandschoon. En een gemeenschappelijke keuken, fornuisen met oven, koffiezetapparaat, waterkoker en een magnetron. Alles vrij te gebruiken en met het verzoek het keurig achter te laten. Dat doet iedereen, want het ziet er uit om door een ringetje te halen.

Vrijdag 29 juli
Voor negen uur vertrekken we naar Stockholm.  Truus leidt ons de stad door naar camperplaats Strandvägen, maar ik mis een afslag. Truus zegt dat we naar de oorspronkelijke route moeten rijden. Het pijltje op het scherm van de iPhone zit in het niemandsland ernaast, zo lijkt het. We gaan door straatjes en weer over een rotonde. Het is gek genoeg erg rustig in het verkeer, maar op de route komen we nog niet. Dan hebben we weer internet en vervolgen we onze weg. Half elf rijden we de Strandvägen op en het is er vol. Veel campers met auto's ertussen. Ik laat een smal plekje voorbijgaan en heb direct spijt. Ik wil weer achteruit, maar achter me gaat er al een auto staan. Het hele campergedeelte rijden we door en bijna aan het eind is er nog een plekje. Er staan wel vier fietsen naast een nederlandse camper. Ik vraag of we er kunnen staan. 'Ja hoor' zegt hij vriendelijk en haalt de fietsen weg. We zijn ontzettend blij dat we op deze toplocatie, aan een prachtige boulevard, kunnen blijven. Nu kunnen overal waar we naartoe willen met de fiets komen.
Betalen kan alleen met creditcard. Dit lukt ons niet direct, maar uiteindelijk betalen we en hebben een kaartje die direct tot maandag dezelfde tijd geldig is.  Voor een dagprijs van  maar 120 SEK, ongeveer twaalf euro. We voelen ons de koning te rijk en weten nu al dat we twee nachten blijven.
Het centrum is aan het begin van de Strandvägen, maar een paar honderd meter verderop. 





Wij gaan eten en fietsen eerst naar Djurgården. Direct aan het einde van de Strandvägen. Het grootste park dat er in een Europese stad is. Dit park blijkt tot het midden van de negentiende eeuw exclusief voor de koninklijke familie voor de jacht te worden gebruikt.
Deze week is het Stockholm Pride 2016. Voor ons vooral te merken aan de live optredens op een groot podium aan de overkant van het water. Niet echt onze smaak muziek. Misschien is het ook meer bedoeld om in trance te raken. Dat doen wij niet, we willen s' avonds gewoon slapen. Het basgeluid is zo intens dat de camper ervan meetrilt. Of het na middernacht doorging weten we niet. We hebben lekker geslapen van alle mooie indrukken van Stockholm vandaag. 









s' Morgens gaan we over een brug naar het eiland Skeppsholmen. Dat is voor ons het eiland waar we op uitkijken. Daarna fietsen we naar het oude stadsdeel Gamlastan. Op een eiland midden in Stockholm.
Zaterdagmiddag doen we een rondvaart. De rondvaartboot die we nemen ligt voor het Kungliga Slottet, het koninklijk paleis. Deze is in vergelijking met andere rondvaarten erg lang. Op het bovendek in de zon krijgen we aan een stuk door van een gids toeristische informatie. Natuurlijk teveel om op te noemen. Zo gaat het eerst door het stadsgedeelte en daarna richting de Baltische zee. Hoewel het over het algemeen lijkt dat Zweden geen contact maken is de bemanning erg vriendelijk. Zelfs Beau krijgt een enorme bak water geserveerd. Dan nemen we voldaan afscheid en gaan fietsend weer de stad in.

Zondag 31 juli
s' Morgens sneuvelt mijn Koga Miyata. Onderweg in een steile straat naar de 7eleven voor een ontbijt en coffee to go van de Starbucks breekt mijn derailleur tijdens het terugschakelen. De laatste tijd liep de ketting al moeizaam op het kleinste voortandwiel. Nu kreeg deze ineens teveel voor de kiezen en blijkt een aluminium deel van de derailleur geheel te zijn doorgebroken. Ik geef mijn fiets een plekje voor mijn ontbijtlocatie. Als ik later met en papieren zak en een kartonnetje met twee cappucino mijn fiets ophaal blijkt het achterwiel ook niet te kunnen ronddraaien. Met pijn in mijn hart laat ik mijn Koga achter.
Als we vanaf de Strandvägen vertrekken pikken we eerst mijn fiets op. Ik heb te doen met mijn trouwe Worldtraveller en ben blij dat deze weer op de fietsendrager staat.
We gaan naar Linköping, om daarna naar beneden af te zakken voor een camping. Uiteindelijk zijn we niet naar beneden, maar een stukje omhoog tot voorbij Motala gekomen. Na een fikse regenbui komen we droog aan op camping Harge Bad bij Hammar. 




Aan het grote Vättern meer. 



De plaatsen zijn op een groot keurig maar kaal grasveld. Het servicegebouw is netjes, maar voor ons missen we de sfeervolle plaatsjes, zoals we eerder op de camping in Bolmen hebben gehad.

Maandag 1 augustus
Het doel wat we vandaag voor ogen hebben is een camping die ook op rondjezweden.nl wordt aangeduid. Dit zijn campings van Nederlanders die naar Zweden verhuisd zijn. De Nederlanders vinden we niet belangrijk. Wel het idee dat Nederlanders een camping overnemen die meer sfeer hebben dan enkel een strak grasveld.
We kiezen voor een route over kleine wegen. Over de tweeëndertig gaan we naar Tranås en gaan dan naar de honderdeenendertig. Een kleine maar goed berijdbaar rustig weggetje richting Kisa, ons einddoel. Dit is een geweldige route. We kijken weer onze ogen uit. Acht kilometer voor Kisa nemen we de afslag naar camping Pinnarp. Ons idee blijkt te kloppen. De mooi gelegen camping aan een meer met een strandje heeft mooie plaatsen. Enkele staan weids, maar er zijn ook mooi gelegen plaatsen onder Berkenbomen. En wel verwacht, er zijn veel Nederlanders. Ook wel eens fijn om gedachten over Zweden mee te kunnen uitwisselen.
Bij de receptie vertelen ze ons dat er nog maar enkele plaatsen vrij zijn. Een heel mooi plekje direct aan het meer en onder de bomen komt morgen vrij. 'Dit is een erg gewilde plek' zegt de jongen bij de receptie. Deze kiezen we en nemen vandaag een andere zodat we morgen naar die mooie plaats kunnen. De jongen zegt dat we op last van de brandweer, onze camper met de voorkant naar het looppad moeten zetten.
Vandaag zijn al onze buren Zweden. Het zijn seizoenplaatsen. Niet compleet met een coniferenhaag, kabouters en een hekje eromheen, maar wel met potplantjes op een vlonder. Netjes en open. We kijken er direct op uit.
s' Avonds komt komt bij onze buurman zijn andere buurman zitten. Ze kijken allebei op Astrid en mij uit. Sterke drank en kleine glazen komen op tafel. Buurman vraagt ons naar de naam van de sterke drank die uit Nederland bekend is. Het blijkt jenever te zijn die hij uitspreekt als genever. Het is het begin van een geamuseerd gesprek, waar het niet bij blijft. Buurvrouw is er ook bij komen zitten.
In Zweden wordt er drank gestookt uit aardappelen. Buurman en buurman zelf zijn wiskey liefhebbers. Allebei hebben ze hun eigen voorkeuren en proberen vaak een nieuwe uit die ze dan samen beoordelen. Ze vragen met pretoogjes of wij ook willen proeven. Astrid past, maar ik neem het aanbod aan. Natuurlijk doe ik dat. Ik pak een glas uit onze camper dat redelijk doorgaat voor een wiskeyglas. Ze moeten lachen om de grootte. Ik kijk naar die van hun. Die zijn veel kleiner, cognacglazen. Buurman schenkt mij in en  ik zeg bij één centimeter beleefd 'ok', maar buurman schenkt wat rijkelijker in. Ik vind het prima. Ze leren ons wat ze zeggen als het glas geheven wordt. Het laat zich raden dat dit vaak volgt. De Zweden willen onzettend veel van ons over Nederland weten en wij natuurlijk over Zweden. Zo krijgen we ook een antwoord op onze vraag of hier in de winter sneeuw ligt. Een halve meter tot een meter is hier normaal. We zijn blij verrast, dit hadden we niet verwacht. Buurman zegt dat hij zelfs zijn dak op gaat om sneeuw te ruimen. De temparatuur is hier in de winter twintig tot vijfentwintig graden onder nul. Met het rondje namen schieten we in de lach. Buurman heet Bo en we vertellen ze dat onze Jack Russel die naast ons in de mand ligt ook Beau heet. De sfeer zit er dan al goed in, we hebben de grootste lol. Snel zijn de glazen leeg en wordt er weer ingeschonken. Het wordt steeds gezelliger. Een hoosbui die avond maakt vroegtijdig een einde aan de gezelligheid.







Dinsdag gaan we naar het idyllische plekje op deze camping. Over een weitje met een zandstrand, onder wat Berkenbomen door kijken we zo uit over het meer. Een gouden plek. In de dagen die volgen hebben we iets gedaan, wat we nog nooit eerder gedaan hebben. Een helikoptervlucht.  





Wat een belevenis. We hebben genoten van het  uitzicht het landschap van Zweden. Meren, omgeven door glooiende bossen. De camping. En natuurlijk, onze camper. Heel in de verte. Beau zal het niet geweten hebben. Die houdt van slapen en de baasjes komen toch wel weer terug.

Vrijdag 5 augustus
Na twee weken met goed weer, maar vooruitzichten met regenachtige dagen gaan we vandaag naar Denemarken. Een reisdag. Ook onze Duitse buren uit Hamburg vertrekken vanmorgen. Ze gaan met hun vier jonge kids nog een week naar het Pipi Langkous eiland.
Vanmorgen hebben direct we het mooiste stuk van de route. Over de locale 134 gaat het ruim zestig kilometer door de prachtige natuur naar Eksjö. Vandaar over een grote doorgaande weer bijna vijftig kilometer naar Jönköping. We rijden over een heuvelachtige weg door naaldbossen en het is er rustig. Jönköping. Het begin van de snelweg. Waaraan we in Zweden gewend zijn geraakt lijkt nu anders. Veel verkeer, maar nauwelijks de stad voorbij en het is alweer rustig.
Maximum 110 km. Niemand die sneller gaat en wij natuurlijk ook niet. Heerlijk.
De snelweg brengt ons via Ljungby en Helsingborg naar Malmö. In een keer door en mooi wat kilometers maken. Dat kan ook prima, want het weer is op zijn slechts. Het komt met bakken uit de lucht. Goed reisweer en blij dat wij weer een ander gebied opzoeken.
We gaan de Oresund brug weer over en lunchen in København.
Via de E47 door Sjælland met de brug naar eiland Møn. We willen zo dicht mogelijk naar de krijtrotsen van Møns Klint. Het zou mooi zijn dat we ze te zien krijgen. Wat volgt is een route alsof we door Bretange rijden. Lage riet gedekte huisjes. Veel bloemen. Mooie tuintjes. Mini buurtschapjes omgeven door goudgele akkers. Wat een kleurenpalet. En ons doel, dat lukt. De laatste camping, bovenop de landtong van krijt, op anderhalve kilometer van de rots. Een fijne camping.
Goedemiddag meneer Wilke. Ik draai me om en ontdek mijn collega met haar man zittend op een grote kei voor de receptie. Kort wisselen we op dat moment wat info uit, maar we moeten achter het meisje op de fiets van de receptie aan voor onze plek.
Een van beide Nederlandse buren, uit Noord Holland, verteld dat ze vandaag ook uit Zweden zijn gekomen. 'Wij hebben op een camping gestaan waar de eigenaar een Nederlander is', zegt buurman. 'Hebben wij ook gehad' antwoord ik, waarop hij vraagt 'zijn jullie op Pinnarp geweest?' Ik ben stom verbaasd. Dan denk je dat Zweden zo groot is en dan net die ene camping. Nou ja, wij hebben zeven Zweedse locaties gehad. En een camping van een Nederlander trekt natuurlijk horden Nederlanders. 'Ja', zeg ik en het blijkt dat hij net op dezelfde dag vertrokken, als wij zijn aangekomen.
'Zijn jullie dan ook in Bolmen geweest' vraagt hij? Nou ben ik helemaal met stomheid geslagen. 'Jeemig', weet ik uit te brengen 'ik ga vandaag nog een staatslot kopen'. Ik geloof niet in toeval, maar ik laat het hier maar bij. Ook dat staatslot zal ik niet kopen, dat heb ik nog nooit gedaan. Verassend is het wel.
s' Morgens verteld de buurman  dat de overnachtingsprijs op deze camping fors is. Ik reken de Deense Kronen om naar euro vind een overnachting van bijna vijfenveertig ook fors. In Zweden waren we steevast rond de vijfentwintig euro op een camping gewend. Nu is het weersvooruitzicht hier in Denemarken regenachtig. Een reden temeer om verder te reizen.

Zaterdag 6 augustus

Weer starten we met een mooie route door Sjælland. Terug de landtong aff, maar over een andere weg. Maar eerst nog anderhalve kilometer naar de krijtrotsen met de camper. We rijden naar een betaalde parkeerplaats bij GeoCenter Møns Klint. Vandaar zijn er verschillende wandelpaden naar de uitzichtspunten op ket klif. We kiezen er eentje en gaan eerst een tiental meters met een houten trap omhoog. Doorhet bos gaat het over een paadje. Zo komen we bij meerdere punten met een fantastisch uitzicht. 





Honderdveertig meter boven de zee. Kleine zeilbootjes. Het smalle strand ver onder ons. De trap ernaartoe schijnt de langste van Denemarken te zijn. Daar hoeven wij niet naartoe. De mensjes daar zijn nu net mieren.
We gaan weer verder naar Stege. Een sfeervol dorpje welke ons gistermiddag al opviel. Op een terrasje drinken we een cappucino en een espresso. Wanneer er een beste plensbui komt, reizen we weer verder. et gaat weer over bruggen met een prachtig vergezicht.
De mooie vervolgroute naar Rødbyhavn gaan we. Met het zicht op de haven met de ferry willen we een camperplaats. Dan kunnen we mooi bekijken hoe laat de ferry vertrekt en hoeveel wachttijd er is. Het is een kort stukje rijden en we komen er dan ook tussen de middag al aan.
We besluiten het terrein van de ferry op te rijden en kunnen na betaling in een rij gaan staan. We staan er nauwelijks of onze rij mag al doorrijden. De ferry is er al en we komen op een autodek tussen een touringcar en vrachtwagen te staan. De afvaart volgt direct. Boven in de salon tussen de mensen zit iemand met een Franse Bulldog. Mooi, wel honden toegestaan denk ik dan. Ik zie ook nergens aangegeven dat dit niet mag. Ik ga naar onze camper terug en ik haal Beau op uit haar mand. Ze krijgt een enkel frietje en eet een stukje schnitzel met ons mee.
Drie kwartier later zijn we er al. Het gaat allemaal heel vlot. De boot af en voorbij Puttgarden over het schiereiland Fehmarn. We zijn in Noord Duitsland.
Aan de rechterhand veel kiters. Er staat dan ook voldoende wind. Links staat het stil. Een file zover we kunnen kijken. Ze staan vrijwel stil. Dit beeld zien we zeker tien kilometer. We filosoferen over de gedachte dat als je op de heenweg alle fileleed voor Hamburg hebt getrotseerd je nu dit als toetje krijgt.
Astrid heeft op internet een camperplaats gevonden in Pelzerhaken. Een grote camperplaats met honderd plaatsen Auf der Pelzerwiese. Als we er aankomen kijk ik mijn ogen uit. Allemaal campers, keurig op hun plaats. Het gonst er van de activiteiten. Kiters, zojuist het water af en nu bij hun camper zijn. Anderen die in hun surfpak weer naar het water gaan. De Ostsee.
Nog nooit zijn wij aan deze kant aan zee geweest en zijn er nu op nauwelijks honderd meter afstand. 












Wat een campers. Hier vinden we vast wel een plekje, hoewel ik zo geen vrije plaats zie. We staan nog op straat. En dat niet alleen. Tussen ons en de slagboom staan nog twee campers.
Ik stap uit en loop snel door naar de automaat. Info over of er nog plaats is komt neer op eerst zelf moet kijken en daarna een kaartje koop. Nadat ik alle straatjes van de camperplaats heb afgezocht naar plaats zie ik uiteindelijk één vrije plek. Ik vraag de Duitse buurman of deze vrij is. 'Jawohl' en ik weet genoeg en snel terug naar de automaat, maar met de wetenschap dat een van beide andere campers nu al opweg is naar dit plekje.
Geen andere camper meer te zien. Astrid verteld me dat de eerdere twee campers bij elkaar hoorden en geen plek voor hun samen vonden. Opgewekt ga ik voor de slagboom staan, koop een kaartje en we betrekken onze camperplaats. Geweldig, zo mooi is het hier. Zeer fraai is alles aangelegd. Nette sanitair. Alles is met onze opgewaardeerde pas te gebruiken. Wat is goed geregeld hier.
Het is een warme zonnige dag. Morgen zal het hier weer een mooie dag worden.

Maandag 8 augustus

Na fantastische dagen in Pelzerhaken weer op weg.
Een korte reis naar Schneverdingen in een mooie omgeving met bos en heide. Wohnmobilhafen Lunenburger Heide.

Dinsdag 9 augustus
Vanaf vandaag is het eigen overal in het noordelijk Europa wisselvallig. Richting Magdenburg had de voorkeur, maar het eerder voorspelde mooie weer is er niet meer. We reizen richting Kassel met meerdere camperplaatsen op onze route.
Helaas.
Stau door wegwerkzaamheden. We zijn nog maar net op de autobahn en nog boven Hannover. Acht kilometer. Dit stapvoets rijden duurt zo belachelijk lang, dat we het na anderhalve uur wel gehad hebben. We hoeven ook helemaal nergens heen. Na de file de eerste afslag en binnendoor naar Wohnmobilstellplatz Steinhude gegaan.

Woensdag 10 augustus
De komende reisdagen tot onze laatste dag zondag 14 augustus zijn de locaties niet beschrijvenswaardig als mooie aanvulling op Zweden. 



In het kort. Vandaag reisdoel camperplaats Strand Horst bij Ermelo. Eerst mooi rond getoerd over de veluwe en naar Radio Kootwijk geweest. Daarna Strand Horst. Dit was een aanfluiting. Mooi wat jaren geleden in de periode '85-'88 gingen we daar vaak windsurfen. Toplocatie. Nu eindelijk een grote camperplaats, prachtig. Maar helaas, verkeerde kant van de snelweg. Meer dan een kilometer lopen, zou ik er met surfmateriaal als uitvalsbasis naartoe gaan. Niks aan het strand staan en daar s'avonds overnachten en vervolgens weer surfen. Maar goed, weer wat geleerd. Wel genoten van onze lunch en uitzicht op de parkeerplaats van Strand Horst. Naar een andere mogelijke surfcamping Bad Hoophuizen aan de andere kant van Harderwijk gegaan. Wilden ons geen plaatsje geven, omdat de grond te nat was. Voorzover ik het vanaf de receptie zag is het ook al geen camping meer, maar een stacaravanpark met hekjes geworden. De volgende camping verderop aan het Veluwemeer kunnen we ook niet op. Verboden voor honden. Dat hebben we in Zweden, Denemarken en Duitsland niet eerder meegemaakt. Een heel nette degelijke camping in Hulshorst is het geworden. Prima voor een nachtje.
Een koud nachtje is het volgens de berichtgeving wel geweest. In Twente is het vannacht net niet nul graden geweest. Zo koud is het daar nog nooit in de zomer geweest.

Donderdag 11 augustus
We hebben er zin in. Einddoel Schoorl. 
Campings te over en in Schoorl is altijd een zomerse gezellige sfeer. 
Camping de Bregman is het geworden. Na nog een paar fijne dagen zondag weer thuisgekomen.



Hieronder de informatie over kruiden. 
Kruiden, zo heette voorheen deze pagina.
12 mei 2012


Het hoekje kruiden planten tot nu toe. Rozemarijn, tijm en salie.
In het bovensten puntje staan een paar nu nog kleine pluksla plantjes.


2 mei

De marokkaanse munt wat meer ruimte gegeven door het woekerende onkruid zevenblad weg te halen.


Al één keer wat blaadjes geoogst voor thee.

29 april

En ja hoor, de peterselie staat nog overeind.


Zoals het nu lijkt staat de salie er nog wat armetierig bij.


Dit wordt het derde seizoen van de plant, maar ze zal wel weer voldoende  mooie bladeren om te oogsten geven. Elke oogst zijn er ook maar enkele blaadjes nodig.

26 april

Voorgezaaide peterselie verspeend. Eerst drie om te kijken of ze het de komende dagen redden. Vanacht gaat het nog vriezen. Een halve petfles moet ze hiervoor bescherming geven.


De peterselie is thuis voorgezaaid en staat na een paar keer afharden tot nu toe in een tempex doos een kleine week in de koude kas.

25 mei

Ze kunnen nog groter, maar toch al wat reuzenradijs geoogst.


24 april 2012

Een aantal weken later dan vorig jaar, maar dan toch nog radijs gezaaid. En wel van een langwerpig soort. Gekregen uit Losser van mijn moeder.


5 juni 2011

Ook kan er alweer geoogst worden van een voor de tweede keer gezaaide radijs op een nieuwe rij.



Deze radijs is fantastisch mooi. Dat was bij de vorige rij zeker niet het geval. Die stonden wel in hetzelfde zaaibed in de rij ernaast, maar had ik voorgezaaid en daarna uitgeplant. De vorige radijs hadden wormpjes en waren helemaal niet zo gaaf.
De huidige radijs heb ik zo op de volle grond gezaaid en staan ook dieper.
Of dit het verschil maakt ???

1 juni

De nieuw gezaaide rij radijs.
Links ernaast stond tot vorige week nog de laatste radijsplantjes.




24 mei

Bijna elke avond een uurtje naar de tuin. Veel werk van het onkruid wieden, maar het resultaat is er dan ook naar.



Hierboven zijn de radijsplantjes in het derde zaaibed boven het tegelpaadje te zien. Niet meer een hele rij, maar in het midden van de rij staat nog een ruime meter radijs.

2 mei

De eerste radijs geoogst.



Vanavond in flinterdunne schijfjes op een boterham met kaas verdeeld.
Een heerlijke scherpe radijssmaak. Dit is echt wel anders dan de radijs uit de winkel.

21 april 2011



De radijsplantjes doen het goed.



8 april 2011


De radijsjes hebben we eerst voorgezaaid in een koud kasje thuis. Het zijn heel dankbare plantjes om te kweken. Al heel snel hadden we kiemplantjes en ze groeiden snel. Tijd dus om ze zo in de volle grond te plaatsen. Dit is natuurlijk spannend of dat nu al in de volle grond kan en niet eerst in een potje in de koude kas moeten. Een buurvrouw had op haar tuin al radijsplantjes en ik dacht, dit moet kunnen.

Deze foto heb ik genomen nadat ik ze s'avonds had geplant. Helaas lagen ze de volgende dag moedeloos op het zand, alsof ze de put eruit hadden. Dit was bij de buurvrouw niet zo. Later vertelde ze dat ze direct in de volle grond gezaaid had.

Vanaf het planten heb ik ze elke dag een scheutje water gegeven en de slappe plantjes omhoog gehouden tegen een brokje droge klei. Langzaam maar zeker kon het een na het andere plantje zelf omhoog blijven staan en groeiden weer verder. Pffff, gelukkig maar. Volgende keer of direct op de volle grond zaaien, of misschien wel dieper in de grond planten?
Nou ja, eerst maar genieten van dit leuke resultaat.